Shortcut: April 2011

Sunday, April 24, 2011

APOCALYPSE Launch

APOCALYPSE Launch, April 27, 2011

The Book

“Apocalypse” by Xhabir Memedi Deralla is a book of poetry and photographs, published by Shortcut Production in association with Cultural Institution Blesok, in April 2011. The book contains 45 poems in English and 19 images. Editor of this book is Wendy Hassler-Forest, Project Manager at the Musicians without Borders.

The book is divided in several chapters, all depicting the dark reality of the present and even darker future. Political poems present the Author’s view on human rights and freedoms situation in the country and the world. Some poems describe the vicious life in the city, taking you in the world of bars, sex, alcohol and the urge for self-destruction. Many poems tell the story of the eternal questions of existence and meaning of life.

“Dark and seductive, sometimes pessimist but mostly rebellious” – the editor Hassler-Forest commented on the author’s poems at one occasion.

“Their reality is painful at moments, but essential, as well. Like a doctor who has to tell the diagnose to the patient, sentences line one after another, always personal – never general or neutral, sentences that carry the flag of truth in the revolution of mind” – writes Miroslav Stojanović-Šuki[1], painter and multimedia artist (full article: http://shortcut-xhd.blogspot.com/2011/04/miroslav-stojanovic-shuki-poetry-of.html).

The Launch

The book launch is on Wednesday, April 27, at Menada Club (Skopje Old Town), beginning at 21:30h.

The programme includes an exclusive stage performance of the prominent rock band Mooger Fooger and the author. Most of the lyrics of Mooger Fooger’s new album (to be released soon) were taken from Deralla's “Apocalypse”.

Photographs and images by Xhabir M. Deralla and the works of Miroslav Stojanović – Šuki will be presented on a big screen.

[1] Miroslav Stojanović-Šuki authored 20 artworks in combined techniques (project: Print on Black - No Good Will Come of This), inspired by Deralla's poems.

More info at: http://urban-wolf.blogspot.com/2010/10/print-on-black-no-good-will-come-of.html

Книгата

“Apocalypse” од Џабир Мемеди Дерала е книга поезија и фотографии, во издание на Shortcut Production во соработка со Културна установа Блесок, во април 2011 година. Книгата содржи 45 песни на англиски јазик и 19 илустрации. Уредничка на книгата е Венди Хаслер-Форест, проект менаџер при Musicians without Borders (Музичари без граници).

Книгата е поделена во неколку поглавја, при што сите ја прикажуваат мрачната реалност на сегашноста и уште помрачната иднина. Политичките песни ги прикажуваат авторовите погледи на состојбите на човековите права во земјата и во светот. Некои песни го опишуваат порочниот живот во градот, водејќи го читателот низ светот на баровите, сексот, алкохолот и потребата за самоуништување. Повеќе песни ја раскажуваат приказната за вечните прашања на постоењето и смислата на животот.

„Мрачни и заводливи, понекогаш песимистички, но, пред сè, бунтовни“ – вака уредничката Хаслер-Форест ги опиша песните во една прилика.

„Нивната реалност е болна на моменти, но нужна. Како доктор кој на пациентот мора да му ја соопшти дијагнозата, се редат речениците една по друга, секогаш лични – никогаш општи или неутрални, реченици што го носат знамето на вистината во револуцијата на духот“ – пишува Мирослав Стојановиќ – Шуки[1], сликар и мултимедијален уметник (целиот текст е достапен на: http://shortcut-xhd.blogspot.com/2011/04/miroslav-stojanovic-shuki-poetry-of.html).

Промоција

Промоцијата на книгата е в среда, 27 април, во Клуб Менада (Стара скопска чаршија), со почеток во 21:30 часот.

На програмата е ексклузивен сценски перформанс на познатиот рок бенд Mooger Fooger и на авторот. Повеќето од стиховите на новиот албум на Mooger Fooger (наскоро) се преземени од “Apocalypse” на Дерала.

Фотографиите и илустрациите на Џабир М. Дерала, како и делата на Мирослав Стојановиќ – Шуки ќе бидат презентирани на големо платно.

За авторот

Роден 1967. Новинар, уредник, издавач: 1988-2000. Работел во Млад борец, Пулс, Студентски збор (1988-1993), War Report и други редакции во Лондон (1994). Програмски директор на Студентско радио (1994/95). Активен во граѓанското општество од 1990. Продуцент на фестивалот Мултикултура ’96. Водител и/или уредник на радио програми во Канал 4 (1991/92), Канал 103 (1996), Лајф Радио (2006). ТВ A1: автор на Guerilla (уметничка авангарда). Работел како слободен новинар за многу печатени и електронски медиуми во земјата и во странство. Издавач на Зрак (на македонски јазик), периодично списание, ко-издавач на Јета (Живот, на албански јазик), политички магазин. Работел во Форум, политички магазин (1997-2000). Сега: политички аналитичар, активист за човекови права, експерт за контрола на оружјето. Лидер и еден од основачите на Цивил – Центар за слобода од 1999. Како раководител на Цивил се наоѓа на челното место на голем број проекти во областите: човекови права и слободи, мир, контрола на оружјето. Продуцент на мултимедијални проекти, документарци, фестивали итн. Автор: поезија, проза, мултимедија, фотографија. Издадени книги: „Мажот со коси на дете“ (1999) и "Apocalypse" (2011).

http://www.blogger.com/profile/05396925179497773218

[1] Мирослав Стојановиќ-Шуки е автор на 20 ликовни дела во комбинирани техники (проект: Print on Black - No Good Will Come of This), инспирирани од песните на Дерала.

Повеќе инфо на: http://urban-wolf.blogspot.com/2010/10/print-on-black-no-good-will-come-of.html

ЛИНКОВИ

http://urban-wolf.blogspot.com/

http://shortcut-xhd.blogspot.com/

http://www.facebook.com/xhabir.deralla

http://twitter.com/#!/XhabirDeralla

Monday, April 18, 2011

Miroslav Stojanovic-Shuki: The poetry of Xhabir Deralla

I used to hate poetry. I claimed that poets are people who aren’t able to write massive creations, so they choose this way of expression in order to win the title of writers. Poems used to sound pathetic, pompous, or pretentious.

What changed my mind? Branko Miljkovic, Edgar Allan Poe, Jim Morrison, Charles Bukowski, Johnny Shtulic, and many other characters that placed words like bullets in the magazine, sudden, simple and lethal.

When I first laid my eyes on Xhabir Deralla’s poems, they sounded somewhat familiar to me, as if I heard them in the past. They sounded truthful and real. Their reality is painful at moments, but essential, as well. Like a doctor who has to tell the diagnose to the patient, sentences line one after another, always personal – never general or neutral, sentences that carry the flag of truth in the revolution of mind.

(There you go, I become pretentious myself, when I write about poetry…)

The words of Xhabir Deralla are of the city, they walk the streets, ride in the elevators, eat junk food, get in cafés, jump over the bar, bounce from bottles and glasses, penetrate through the cigarette smoke, getting you drunk and sobering you up, intermittently.

Those are urban words, asphalted, red from the traffic lights and wide as the boulevards, greasy from the burek in the mornings, at times blurry as the smog, sometimes seductive as a mini skirt or a neckline.

Those are no easy words, impossible to swallow, they stay in your stomach like a brick, and are harmful to the liver, they are no good for vegetarians, anti-alcoholics, ecologists, and Buddhists. They are not recommended to animal and flowers lovers, no good for housewives or those who watch the state assembly’s channel.

Xhabir Deralla is not going to comfort you, it is not his aim. He doesn’t intend to warn you, it’s too late for that. Xhabir Deralla doesn’t aim at anything else but life the way it is. That is the task of the artist, indeed, to always be on the side of life and to witness it. A task that is never easy and thankful, but Xhabir wants (has to) accomplish it. As many before him, he is proud of the burden assigned to him (arts always demanded a certain dosage of masochism) and would not swop places with anyone.

As the time passes by, his words become fiercer and fiercer, and ideas that emanate from them sound as if spoken though a megaphone. Sometimes we may need some headache remedies after you hear them, but if you don’t hear them it will become only worse, and our spirit will turn sluggish and humid.

http://urban-wolf.blogspot.com/2010/10/print-on-black-no-good-will-come-of.html

http://www.facebook.com/profile.php?id=1531615767

Мирослав Стојановиќ-Шуки: Поезијата на Џабир Дерала

Ја мразев поезијата. Тврдев дека поетите се луѓе кои не можат да напишат големи дела, па го одбираат овој начин на изразување за да можат да се наречат писатели. Песните ми звучеа патетично или пак помпезно и претенциозно.

Што ми го смени мислењеното? Бранко Миљковиќ, Едгар Алан По, Џим Морисон, Чарлс Буковски, Џони Штулиќ и многу други фаци кои зборовите ги редеа како куршуми во реденикот, неочекувано, едноставно и убиствено.

Кога за прв пат ми паднаа в раце песните на Џабир Дерала, тие ми звучеа некако познато, како и порано да ги имам слушнато. Ми звучеа вистинито и реално. Нивната реалност е болна на моменти, но нужна. Како доктор кој на пациентот мора да му ја соопшти дијагнозата, се редат речениците една по друга, секогаш лични – никогаш општи или неутрални, реченици што го носат знамето на вистината во револуцијата на духот.

(Ете, и јас кога пиувам за поезија, не можам, а да не станам претенциозен...)

Зборовите на Џабир Дерала се градски, се шетаат по улиците, се возат во лифтовите, јадат џанк фуд, влегуваат во кафеани, скокаат по шанкот, се одбиваат од флаши и чаши, се пробиваат низ чадот од цигарите, наизменично ве опиваат и трезнат.

Тоа се урбани зборови, асфалтирани, црвени од светлата на семафорите и широки ко булеварите, масни од бурекот рано на сабајле, некогаш матни како смог, некогаш заводливи како мини сукњи и деколтеа.

Не се тоа лесни зборови, не се голтаат лесно, ви лежат во стомакот како тула и штетни се за црниот дроб, не се за вегетеријанците, антиалкохоличарите, екологистите и будистите. Не се препорачуваат за љубителите на животни и цвеќиња, не се за домаќинки и оние што гледаат собраниски канал.

Џабир Дерала нема да ве утеши, тоа не е неговата намера. Нема намера да предупредува, веќе е доцна за тоа. Џабир Дерала не се залага за ништо освен за животот таков каков што е. Тоа и е задача на уметникот, секогаш да биде на страната на животот и за него да сведочи. Задача која никогаш не е лесна и благодарна, но Џабир сака (мора) да ја изврши. Како и многумина пред него, тој е горд на бремето што му е доделено (уметноста секогаш барала одредена доза на мазохизам) и не би се сменил со никого.

Како што минува времето, неговите зборови стануваат сé пожестоки и идеите што произлегуваат од нив звучат како од мегафон. Можеби и ќе ни треба по некој кафетин откако ќе ги слушнеме, но да не се слушнат би било полошо и духот би ни останал успиен и мемлив.

http://urban-wolf.blogspot.com/2010/10/print-on-black-no-good-will-come-of.html

http://www.facebook.com/profile.php?id=1531615767